Openhartige Ten Hag doorbreekt stilte na ontslag bij Manchester United

Erik ten Hag heeft voor het eerst teruggeblikt op zijn tijd bij Manchester United, zijn ontslag eind oktober en de ‘periode van reflectie’ die hij momenteel doormaakt. Hoewel zijn tijd bij de Engelse grootmacht eindigde, spreekt hij met veel bewondering over zijn ervaring bij de club. "De fans... echt fantastisch. Zo begaan, zo dedicated, zo loyaal. Naar mijn team, naar mij, naar mijn staf. We hebben ze na zes jaar droogte ook twee prijzen gegeven." De band die hij met de supporters opbouwde, werd telkens duidelijk, vooral als hij door de straten van Manchester liep. "Ze gaven je krediet. Ze waren zo blij met de FA Cup vorig jaar."

Ten Hag kijkt niet terug op de periode rondom zijn ontslag, maar het blijft duidelijk dat Manchester United een speciale plaats in zijn hart heeft. "Het gevoel is lastig te omschrijven, maar voor iedere wedstrijd liep ik altijd alleen een leeg Old Trafford in. Dat is zo'n iconische plek. Als ik nu iets mis, is het Old Trafford", vertelt de inmiddels 55-jarige in een recente podcast van Sports Entertainment Group (SEG). De manier waarop hij zich voorbereidt op wedstrijden, zijn rituelen en het gevoel van trots na een overwinning, bijvoorbeeld tegen Manchester City, blijven hem bij. "Winnen van het beste team van de wereld, dat was ook geweldig. Daar was ik best tevreden mee."

Na zijn vertrek bij United kwam Ten Hag in een periode die voor hem volledig nieuw was. "Ik ben op mijn 32ste gestopt met voetballen, en drie weken later was ik hoofd opleiding. Ik ben vervolgens 22 jaar lang, 365 dagen per jaar, alleen met voetbal bezig geweest." Deze intensieve focus op het vak bracht weinig ruimte voor sociaal leven, iets wat hij nu pas volledig beseft. "Het is een keuze, zijn de consequenties van je vak. Je mist verjaardagen, feestjes, maar ook moeilijke momenten." Dit besef heeft hem geholpen om deze tijd van reflectie te gebruiken om zijn werkwijze en gamemodel verder aan te scherpen.

Ten Hag benadrukt dat zijn reflectie niet obsessief is, maar gepassioneerd. Hij gebruikt de tijd om na te denken over hoe hij zijn selecties samenstelt, welke profielen belangrijk zijn en welke elementen hij zou kunnen toevoegen. "Mijn handen jeuken nog niet. Tot 1 juli ga ik sowieso niets meer doen." Daarnaast bespreekt hij de uitdagingen van het werken met de huidige generatie voetballers. "Je kunt niet in één of twee minuten vertellen hoe wij morgen gaan voetballen. Dat is de grootste uitdaging van trainers."