Adriaanse krijgt Twente niet aan het voetballen
Ook FC Twente verspeelde zaterdagavond een voorsprong nogal klungelig in de slotminuten van wat een gewonnen wedstrijd had moeten zijn. Ook deze titelpretendent is verworden tot een ietwat flets elftal, dat geen voorsprong kan vasthouden. En ook Co Adriaanse slaagt er als coach maar niet in zijn ploeg te laten voetballen als een (Nederlandse) topclub.
Maar een misstap in Tukkerland, en die heeft hij tot nu toe zeker gemaakt, is toch weer iets heel anders dan een misstap in pakweg Amsterdam of Eindhoven. Natuurlijk heeft ook hij een paar corrigerende tikken op de vingers gehad voor zijn ietwat overmoedige tactiek in de wedstrijden tegen Benfica (voorronde Champions League) en PSV.
Maar de coach met het contract voor een jaar in Enschede beweegt zich niet voor niets zo gemoedelijk in zijn grijze clubkostuum. Hij lijkt geen echte druk te voelen. Deze week gaf hij een aantal keren op zijn gekende wijze (luchtig, met een kwinkslag) commentaar op de interne verdeeldheid bij Ajax.
En dat terwijl hijzelf toch ook bepaald niet vlekkeloos presteert in zijn terugkeerjaar in de eredivisie. Ook tegen de kleine buurman Heracles waren het vooral de beperkingen van Twente, die in het Polman Stadion in het oog sprongen. Het schrijnende gebrek aan inventiviteit - de zieke Nacer Chadli werd weer eens gemist - werd nog eens geaccentueerd doordat aanvoerder Peter Wisgerhof de aandacht trok als gevaarlijkste speler.
Op zijn 32ste verjaardag scoorde de centrumverdediger na 50 minuten, met een kopbal uit een hoekschop van Ola John. En dat kunstje had hij negen minuten later kunnen herhalen met zijn rechtervoet.
Maar in volledig vrije positie slaagde hij er alleen maar in het zijnet te laten ritselen. Het was hem niet aan te rekenen. Van Wisgerhof worden andere dingen verlangd. Luuk de Jong, die ook eerste keuze als spits was geweest als Marc Janko niet had ontbroken met een blessure aan zijn kuit, illustreerde nogmaals dat hij als killer nog het nodige kan leren van zijn Oostenrijkse concurrent. Qua balbehandeling, techniek, snelheid en spelintelligentie ligt hij een straatlengte voor op Janko.
Maar als afmaker maakt hij nog te vaak de verkeerde keuzes. Zoals bijvoorbeeld in de 52ste minuut, toen hij na een mooie steekpass van Wout Brama de bal wilde afleggen, terwijl hij gewoon vrij op doel had kunnen vuren.
In wedstrijden waarin het kansenpercentage zo laag ligt als tegen Heracles zijn dat nou net de details die tellen. Hetgeen duidelijk werd, toen Lerin Duarte diep in blessuretijd 1-1 maakte na een steekpass van invaller Marko Vejinovic.
Heracles-coach Peter Bosz sprak na afloop van een 'terecht punt'. Hij liet zich daarbij leiden door zijn ergernis over de laatste ontmoetingen tegen AZ en PSV, toen zijn elftal zonder punten was gebleven na goede wedstrijden. Nu was zijn team een tamme uitdager geweest van de grotere buurman en was het late punt eerder een presentje dan een beloning.
Er gingen ook behoorlijk wat persoonlijke fouten van Twente aan vooraf. Om te beginnen had de immer verongelijkte Dwight Tiendalli best naar een ploeggenoot mogen ingooien, zodat Heracles geen kans werd geboden op een laatste aanvalsopzet. Adriaanse: 'Dan moet je de bal juist in de ploeg houden.'
Maar Twente gaf de bal dus weg en stond vervolgens apathisch toe te kijken hoe Duarte - wéér zo'n pareltje uit de Sparta-jeugdopleiding, die zich nu elders bewijst - en Vejinovic als op een training door de vijandelijke defensie combineerden.
Na afloop klonk er veel schuldbewuste zelfkritiek over de nog weggegeven tegentreffer. Maar het werkelijke probleem van Twente ligt natuurlijk veel dieper. Dat heeft hoofdzakelijk te maken met het ontbreken van automatismen en zekerheden in een ploeg die zich vooralsnog in steeds wisselende samenstellingen door het seizoen heen vecht.
Natuurlijk heeft Twente een hoop kwaliteit ingeleverd met het vertrek van Theo Janssen en Bryan Ruiz. Maar nu de eerste seizoenshelft zijn beslissende fase ingaat, had er best wat meer progressie zichtbaar mogen zijn. Want van al die mooie woorden van Adriaanse over attractief voetbal met druk op de tegenstander heeft het Twentse publiek vooralsnog bitter weinig teruggezien.
PSV liet Twente zaterdag twee punten achter zich op de ranglijst. En als AZ het restant van de wedstrijd tegen Excelsior winnend afsluit, bedraagt het gat naar de koploper acht punten.
Toegegeven: die zorg valt in het niet bij de extreme problemen van Ajax. Maar ook de nummer drie van de eredivisie mag zichzelf wel eens een schop onder de kont geven.
Ook FC Twente verspeelde zaterdagavond een voorsprong nogal klungelig in de slotminuten van wat een gewonnen wedstrijd had moeten zijn. Ook deze titelpretendent is verworden tot een ietwat flets elftal, dat geen voorsprong kan vasthouden. En ook Co Adriaanse slaagt er als coach maar niet in zijn ploeg te laten voetballen als een (Nederlandse) topclub.
Maar een misstap in Tukkerland, en die heeft hij tot nu toe zeker gemaakt, is toch weer iets heel anders dan een misstap in pakweg Amsterdam of Eindhoven. Natuurlijk heeft ook hij een paar corrigerende tikken op de vingers gehad voor zijn ietwat overmoedige tactiek in de wedstrijden tegen Benfica (voorronde Champions League) en PSV.
Maar de coach met het contract voor een jaar in Enschede beweegt zich niet voor niets zo gemoedelijk in zijn grijze clubkostuum. Hij lijkt geen echte druk te voelen. Deze week gaf hij een aantal keren op zijn gekende wijze (luchtig, met een kwinkslag) commentaar op de interne verdeeldheid bij Ajax.
En dat terwijl hijzelf toch ook bepaald niet vlekkeloos presteert in zijn terugkeerjaar in de eredivisie. Ook tegen de kleine buurman Heracles waren het vooral de beperkingen van Twente, die in het Polman Stadion in het oog sprongen. Het schrijnende gebrek aan inventiviteit - de zieke Nacer Chadli werd weer eens gemist - werd nog eens geaccentueerd doordat aanvoerder Peter Wisgerhof de aandacht trok als gevaarlijkste speler.
Op zijn 32ste verjaardag scoorde de centrumverdediger na 50 minuten, met een kopbal uit een hoekschop van Ola John. En dat kunstje had hij negen minuten later kunnen herhalen met zijn rechtervoet.
Maar in volledig vrije positie slaagde hij er alleen maar in het zijnet te laten ritselen. Het was hem niet aan te rekenen. Van Wisgerhof worden andere dingen verlangd. Luuk de Jong, die ook eerste keuze als spits was geweest als Marc Janko niet had ontbroken met een blessure aan zijn kuit, illustreerde nogmaals dat hij als killer nog het nodige kan leren van zijn Oostenrijkse concurrent. Qua balbehandeling, techniek, snelheid en spelintelligentie ligt hij een straatlengte voor op Janko.
Maar als afmaker maakt hij nog te vaak de verkeerde keuzes. Zoals bijvoorbeeld in de 52ste minuut, toen hij na een mooie steekpass van Wout Brama de bal wilde afleggen, terwijl hij gewoon vrij op doel had kunnen vuren.
In wedstrijden waarin het kansenpercentage zo laag ligt als tegen Heracles zijn dat nou net de details die tellen. Hetgeen duidelijk werd, toen Lerin Duarte diep in blessuretijd 1-1 maakte na een steekpass van invaller Marko Vejinovic.
Heracles-coach Peter Bosz sprak na afloop van een 'terecht punt'. Hij liet zich daarbij leiden door zijn ergernis over de laatste ontmoetingen tegen AZ en PSV, toen zijn elftal zonder punten was gebleven na goede wedstrijden. Nu was zijn team een tamme uitdager geweest van de grotere buurman en was het late punt eerder een presentje dan een beloning.
Er gingen ook behoorlijk wat persoonlijke fouten van Twente aan vooraf. Om te beginnen had de immer verongelijkte Dwight Tiendalli best naar een ploeggenoot mogen ingooien, zodat Heracles geen kans werd geboden op een laatste aanvalsopzet. Adriaanse: 'Dan moet je de bal juist in de ploeg houden.'
Maar Twente gaf de bal dus weg en stond vervolgens apathisch toe te kijken hoe Duarte - wéér zo'n pareltje uit de Sparta-jeugdopleiding, die zich nu elders bewijst - en Vejinovic als op een training door de vijandelijke defensie combineerden.
Na afloop klonk er veel schuldbewuste zelfkritiek over de nog weggegeven tegentreffer. Maar het werkelijke probleem van Twente ligt natuurlijk veel dieper. Dat heeft hoofdzakelijk te maken met het ontbreken van automatismen en zekerheden in een ploeg die zich vooralsnog in steeds wisselende samenstellingen door het seizoen heen vecht.
Natuurlijk heeft Twente een hoop kwaliteit ingeleverd met het vertrek van Theo Janssen en Bryan Ruiz. Maar nu de eerste seizoenshelft zijn beslissende fase ingaat, had er best wat meer progressie zichtbaar mogen zijn. Want van al die mooie woorden van Adriaanse over attractief voetbal met druk op de tegenstander heeft het Twentse publiek vooralsnog bitter weinig teruggezien.
PSV liet Twente zaterdag twee punten achter zich op de ranglijst. En als AZ het restant van de wedstrijd tegen Excelsior winnend afsluit, bedraagt het gat naar de koploper acht punten.
Toegegeven: die zorg valt in het niet bij de extreme problemen van Ajax. Maar ook de nummer drie van de eredivisie mag zichzelf wel eens een schop onder de kont geven.
Plaats reactie
0 reacties
Laad meer reactiesJe bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties