Verbeek had geen trek in Heracles en Cambuur, maar het kriebelt wel weer

Na zijn vertrek bij Almere City FC zit Gertjan Verbeek zonder club. Vervelen zal hij zich zeker niet want als hij geen blokhut aan het bouwen is, krijgt zijn dochter alle aandacht. Toch sluit hij niet uit dat hij nog een keer ergens aan de slag gaat als hoofdtrainer. Een buitenlandse club of de functie als bondscoach lijkt hem wel wat. Nederlandse clubs hoeven zich niet te melden.

"De ambitie die ik nog heb is om in het buitenland trainer te zijn, niet zozeer in Nederland. Ik ben in een andere fase van mijn leven aanbeland. Afgelopen zomer ben ik zestig jaar geworden en ik heb een dochter van vijf jaar. Als je kiest voor een competitie, word je agenda bepaald door de bond. Daar pas je de trainingen op aan. Dan heb je hoogstens één vrije dag, waarin je ook nog eens opgeslokt wordt door de telefoon, de evaluatie van afgelopen week en voorbereiding op de nieuwe week. Je bent eigenlijk 24/7 met voetbal bezig, met alle druk en stress die daarbij komt kijken. Dat heb ik veertig jaar lang ondervonden, het is lekker om dat even niet te hebben."

Toch zijn er ook grenzen als het gaat om buitenlandse clubs. De woestijn valt af. "Dan heb ik het niet over de zandbak, want daar kan het na drie maanden zomaar klaar zijn", vervolgt Verbeek zijn verhaal aan Voetbalprimeur. "Australië is me wat dat betreft heel goed bevallen. Ik sprak laatst met Anco Jansen, die heeft in Indonesië gespeeld. Dat is voor het gezin ook leuk voor een jaartje. Dan sta je nog steeds op het veld, wat ik leuk blijf vinden."

Almere City FC was de laatste Nederlandse club waar Verbeek hoofdtrainer was. Sindsdien hoorde hij niets meer van andere Nederlandse vereniging. "Dat ligt helemaal stil, ook omdat ik dat kenbaar heb gemaakt. Heracles Almelo zocht een trainer toen Frank Wormuth vertrok, toen ben ik via via gebeld of ik interesse had. Daar heb ik 'nee' tegen gezegd. Of ik nog opensta voor een Nederlandse club? Zeg nooit 'nooit', maar op dit moment niet. Ik ben niet benaderd door Cambuur, maar ik ben toen Henk de Jong stopte gebeld door een Friese journalist of dat wat voor mij zou zijn mochten ze zich melden. Dat zag ik niet zitten."