Column: Wakker liggen van Ricardinho

Ik kan de slaap maar niet vatten. Ik hoor het een vriend van me een paar maand geleden nog zeggen bij zijn aanstelling: “Hoe cool is dat? Een rood shirt met "RICARDINHO" op de rug?” Mijn vriend verwacht blijkbaar dat iemand met zo’n naam hoogstpersoonlijk de Samba terug komt brengen naar Twente. En ja, ook ik smacht, na Ruiz en Corona en al die ellende die nu al ruim 7 jaar duurt, naar iemand die "ons" het flitsende voetbal terug brengt.

Pas 24 uur later zie ik de beelden van de presentatie van de voetballer en ik schrik me kapot! Goeie naam hoor maar dit ziet er nou niet écht uit als een Sambavoetballer! Uiteraard mogen we niet te veel verwachten van Teds winkelwoede met een lege knip.

Het is diezelfde knip waar op 5 oktober tussen 20:00 uur en kwart voor tien, 3 zekere punten in werden gestopt door de goal van Aitor. Totdat deze kruising tussen Mr. Bean en Sesamstraats Ernie besluit de boel eens vakkundig te saboteren.

Ik kijk de beelden van de wedstrijd tegen FC Eindhoven nog eens terug en hoor de Fox commentator zeggen: “Slordig balverlies van Ricardinho, dan kunnen de 10 (!) van Eindhoven er wellicht nog één x uit. Poging van afstand van Kabangu. En nog een corner. Het zat eigenlijk al in de knip van Twente, maar de portemonnee gaat tóch weer open. Swinkels mee naar voren, ja waarom niet? Er is niets te verliezen meer bij die 1-0 achterstand in blessuretijd... En daar is Seedorf ... En dus toch 1-1!”

[google]

Vanmiddag om 15:15 overkwam het "ons" weer... Op éxact dezelfde manier. En wéér was de hoofdrol weggelegd voor deze gemankeerde verdediger. Eenmaal thuis besluit ik tóch de samenvatting van vanmiddag te bekijken en Mark van Rijswijk maakt het ons in twee zinnen pijnlijk duidelijk:

“... En éven druk vooruit door Go Ahead en wat een fout bij Twente, wat een fout van Ricardinho.. en Navratiiiiiil... straft het af!”

Vijf punten in twee wedstrijden!! VIJF! En om nou te zeggen dat de Braziliaan de overige 12 gespeelde wedstrijden een geweldige indruk heeft achter gelaten… Nee, niet bepaald! En toch stelt Pusic hem keer op keer op. Keer op keer faalt de iets te oud uitziende verdediger en toch mag ie elke keer weer vanaf de aftrap meedoen. “Hoe oud is die gast eigenlijk?”, vraag ik me hardop maar toch in mezelf af.

Als ik “Ricardinho” in Google intyp vult de zoekmachine mijn vraag bijna als vanzelf in:“Ricardinho FC Twente Leeftijd” staat er al zodra ik de naam van de speler heb ingetypt.

Blijkbaar ben ik niet de enige die zich afvraagt of deze man al een roze strippenkaart verdient. Klaarblijkelijk willen er ook een aantal weten of deze foutenfabriek een Instagram account heeft. Of dit te maken heeft met de hang naar foto’s van FC Twente’s nummer 2 of om er zeker van te zijn dat ie te oud is om überhaupt een Insta-account te hebben vertelt het medium niet.

Eerlijk is eerlijk: Ik heb de speler al langer op de korrel. Al een week of 7 hoop ik dat Michaël Maria zijn plek in mag nemen. Als back up van Maria zou wat mij betreft zelfs Jeroen van der Lely de kans mogen krijgen om de bank warm te houden. Ricardo Ferreira da Silva, zoals de Braziliaan voluit heet, is wat mij betreft een gepasseerd station.

In gedachten denk ik weer even aan vorige week in Den Bosch. Ik voel weer even de blijdschap van de wissel in Oeteldonk, zoals de Bosschenaren het vanaf 11 november plegen te noemen. Het is de 82e minuut en Ricardinho wordt gewisseld voor Michaël Maria. We staan met 2-1 achter, maar er gloort hoop. Mijn vingers vliegen over mijn telefoonscherm als ik twitter: AND STAY OUT!! Mijn tweet heeft niets geholpen merk ik wanneer Ricardinho tegen de Eagles tóch weer aan de start verschijnt.

Hoe anders had de wedstrijd kunnen verlopen zonder de linksback? Dat we hebben verloren van de buren uit Deventer terwijl er eigenlijk geen van beide ploegen aanspraak maakte op de winst, doet pijn. Maar ik weet dan nog niet dat het ergste nog moet komen. Na de samenvatting komt hij in beeld. Ik zie hem staan voor de camera’s van Fox Sports: Drie turven hoog, zenuwachtig bewegend met een iets te grote blauwe blazer. Hij lacht... WTF... HIJ LACHT ECHT!!

Hij brabbelt iets over een “bad decision” maar blijft lachen. Het is het eerste interview dat ik van hem zie en het gevoel bekruipt me dat het misschien wel zijn eerste interview ooit is. Daar lijkt het in ieder geval wél op.

De interviewer vraagt hem of ie een black out heeft gehad. Waarom hem dit overkomt want hij is toch een ervaren speler? “I was a little bit lazy with the ball, they press and they had a chance to score.”… Het lijkt geen oprecht balende speler, zo voor de camera. Ik zie geen ervaren (reserve) aanvoerder van 34 jaar, die zich de ogen uit de kop schaamt omdat ie voor de tweede keer de club met de oh zo trouwe aanhang heeft benadeeld. Ik constateer dat Ricardinho voor de camera net zo schuttert als op het veld.

De, ongetwijfeld duur betaalde, Braziliaan heeft het over “Unfortunately we are losing because of these small mistakes”… Mijn bek valt open… “We have to move forward… we don’t have to keep thinking about these small mistakes…” Small mistakes? SMALL? Het is het moment dat ik een beetje binnensmonds overgeef.

Dan geef je een interview waar je zelf het verlies hebt veroorzaakt, in een streekderby, voor 30.000 man, in eigen huis, tegen een mede concurrent, in een cruciaal seizoen!

[google]

En dan je opzichtige fout waaruit de enige goal van de wedstrijd komt, af doen als “a small mistake”? Heeft deze 34 jarige (ik zocht het op) überhaupt in de gaten wat het voor deze mooie club, met die geweldige supporters, met de gulle sponsoren, de hard werkende technische staf en ál die anderen, die met man en macht deze club overeind houden, betekent wanneer FC Twente dit seizoen niet promoveert? Na dit interview ben ik bang van niet. Misschien moeten we hem een keer laten praten met de gewezen FCT medewerkers die hun baan verloren na de degradatie. Zou hij daarna ook maar íets besef uitstralen van wat zijn “small mistakes” voor “huge consequences” hebben? Met onbegrip over zoveel nonchalance huil ik mezelf in slaap.

Buikschuiver