Brama apetrots op divers en belangrijk eigen boek: "Zit met kippenvel te lezen"

FC Twente-spelers Wout Brama en Maud Roetgering zijn bezig met een eigen kinderboek. Het boek gaat over de carrières van het tweetal, maar de boodschap is gericht op inclusiviteit, diversiteit en homoacceptatie. Het kinderboek heeft de naam 'Wout en Maud' gekregen.

"Ik vond Wout en Maud altijd al superleuk klinken. Ik dacht een beetje in het wilde weg, hier moeten we iets mee doen", vertelt Brama tegenover TC Tubantia. Wat precies, wist de ervaren middenvelder niet. "Totdat ik thuis op een dag de trap afliep en tegen mijn vrouw Paulien zei: ik ga een boek maken met Maud: Wout en Maud. Vraag me niet hoe ik er bij kwam, het was er opeens. Mijn vrouw was meteen heel enthousiast. Paulien en Maud werken bij elkaar en kennen elkaar goed. Ik had Maud er nog niet over gesproken, toen Paulien thuiskwam en zei: ik heb het Maud al verteld, en zij vindt het een superleuk idee."

Er geen veel tijd zitten in het uitbrengen van een boek, komen Brama en Roetgering nu achter. "We moeten over heel veel dingen nadenken waar je van te voren geen weet van had", aldus Brama. Over het schrijven van het boek hoeven ze echter niet na te denken, zegt Roetgering. "We schrijven het namelijk niet zelf."

Dit gaat schrijfster Annemarie van der Eem doen. "We willen wel kwaliteit leveren. Je kunt echt niet zomaar een boek schrijven. Ik zou niet weten hoe dat moet. En je moet altijd weten wat je wel en niet kan. Je kunt immers ook niet zomaar in De Grolsch Veste spelen", vertelt Wout.

"Het is wel 100 procent ons idee, en de hoofdpersonen zijn 90 procent onze karakters", zegt Maud. "De schrijfster interviewt ons en je wilt niet weten hoe structureel en punctueel dat gaat. Ze vraagt echt alles: wat is je gezinssituatie, wat is je lievelingseten. Hoe was je vroeger als kind op het voetbal, in de klas? Hoe is je carrière verlopen van A tot Z?"

Waar gaat het verhaal eigenlijk over?

Wout en Maud spelen samen in een voetbalteam en zijn respectievelijk tien en elf jaar oud. Het verhaal is gebaseerd op Brama en Roetgering, maar het is geen autobiografie, de personages worden dus niet letterlijk overgenomen van de voetballers. Ook wordt in het boek aandacht geschonken aan inclusiviteit, diversiteit en homoacceptatie.

Brama schetst een voorbeeld. "In het boek wordt - ik weet ook nog niet alles - misschien wel over homo's gezongen en ik zing dan mee, zonder dat ik er bij nadenk. Dat zou ik dus vroeger ook hebben kunnen doen, terwijl het nu niet in mijn hoofd zou opkomen. In het boek maak ik een ontwikkeling door van iemand die meegaat met een groep - zonder dat hij daar een verkeerde bedoeling mee heeft - naar iemand die daar wel over gaat nadenken. Het meisje Maud is niet zo. Zij is stil en denkt bewuster na over zo’n liedje op de tribune", vertelt Brama.

"Ik denk dat een kind het niet eens in de gaten heeft dat dit thema spelenderwijs in het boek zit verweven. Met dit boek kun je misschien wel iets op gang brengen, zodat er meer over gepraat gaat worden", aldus Brama. Roetgering: "De homoacceptatie in de mannenvoetbalwereld, de inclusiviteit en diversiteit lopen door mijn aanwezigheid als een heel dun lijntje door het boek heen. Eigenlijk lopen er drie verhaallijnen door elkaar. Waarbij het erom draait: voetbal is voor iedereen."

"De mensen van 28 gaan we niet meer veranderen, juist de kinderen van 7 tot en met 12 kunnen we nog wat meegeven", legt Brama uit. "Als ze het boek lezen en daarna aan hun moeder iets vragen, hebben wij ze dat duwtje gegeven. Ik ben die maatschappelijke thema’s zelf ook steeds belangrijker gaan vinden. Als er nu een discussie in de kleedkamer komt over de aanvoerdersband van Kökcü, dan ga ik het gesprek aan. Dat zou ik vijf jaar geleden niet hebben gedaan. Ik praat daar zeker over in de kleedkamer, niet elke dag, want dan word je net een pater, maar soms pak ik bepaalde onderwerpen wel bij de kop."

Roetgering: "Als je tien jaar bent en het boek leest, dan sta je er niet eens bij stil, maar later kan er wel een moment komen dat je denk: oh, dit is dus wel normaal. Er is niks mis met anders zijn. Als ik als jong meisje dit boek had kunnen lezen, had dit voor mij wel een soort van mini-openbaring kunnen zijn."

"In alle lagen ben ik als persoon zeer gemiddeld: ik ben wit, normaal opgeleid, ik val nergens buiten de boot", vertelt Brama. "Ik heb nooit gevoeld tot een minderheid te behoren. Als ik bij discotheek Index in Duitsland kwam vroeger, was ik een van de weinige witte mensen. Dat vond ik heel raar. Mensen van kleur voelen dat dus heel vaak. Ik kan niet zeggen hoe dat is. Pas geleden vertelde iemand op televisie dat Aziatische mensen zich nooit terugzien op tv. Niemand vertegenwoordigt ze. Er is ook geen Superman die zwart is, homo of Aziatisch", aldus de aanvoerder van FC Twente.

Binnenkort gaat schrijfster Annemarie van der Eem vol aan de slag om het boek af te krijgen. In mei zal het boek uitkomen. "Het boek krijgt zo’n tweehonderd pagina’s en is een leesboek voor kinderen van zeven tot en met twaalf jaar. Ik vind het echt heel leuk. De hoofdstukken die ik heb gezien, zit ik met kippenvel te lezen. Het wordt absoluut geen belerend boek. Het wordt gewoon een leuk, mooi kinderboek. Zoals ik vroeger Snelle Jelle las", besluit Wout.