Oosting staart zich niet blind op vaste 4-3-3-formatie en durft aan te passen

Joseph Oosting is groot aanhanger van de 4-3-3-formatie. Op de trainerscursus was Oosting altijd bezig met deze opstelling. Toch besloot hij bij zijn eerste klus als hoofdtrainer van een profclub - RKC Waalwijk - snel over te gaan naar een 5-3-2. Dat betekent niet dat de 4-3-3 niet meer zijn favoriete opstelling is, maar heeft te maken met iets anders.

"Ik kijk altijd naar de kwaliteiten van mijn elftal", vertelt Oosting bij Op het Tactiekbord van Voetbal International. "Bij RKC was het zo geboren, omdat wij drie goede centrale stoppers hadden. We hadden ook backs die zich heel comfortabel voelden met vijf achterop en hadden geen echte buitenspelers. Dan ga je kijken naar de kwaliteiten van je spelers. Dat doen we nu (bij FC Twente, red.) ook."

Een goed voorbeeld hiervan is de tactiek met middenvelder Michel Vlap op linksbuiten. "We waren op zoek naar een linksbuiten, alleen die moet dan wel passen in de manier waarop wij graag willen voetballen. Die konden we niet vinden, we vonden dat we niet overhaast de beslissing moesten nemen."

"Vervolgens ga je aan de slag met de spelers die je hebt. Vlap als valse linksbuiten kan goed tussen de linies spelen. Onze rechterkant is heel erg van structuur en onze linkerkant is dynamisch. Vlap vult dat prima in. Ik vind dat je moet kijken naar de kwaliteiten van je spelers. Tuurlijk, ik wil het liefst wel met vier aanvallers starten, alleen dat kan natuurlijk niet altijd", besluit Oosting.

Oosting zou aankomend seizoen ook een aanpassing van de speelwijze kunnen overwegen. Als een echte kwaliteitsspits als Wout Weghorst of Myron Boadu naar Enschede komt, kan de trainer er bijvoorbeeld voor kiezen om met één van hen naast Ricky van Wolfswinkel te spelen, of om Van Wolfswinkel iets naar achteren te halen. Waarschijnlijk zal de speelwijze sowieso veranderen door de komst van Sayf Ltaief en mogelijk nog een linksbuiten.