"Nog dezelfde dag wist ik dat het kwaadaardig was"

Eind januari kreeg Stefan Thesker te horen dat hij kanker had. In gesprek met De Twentsche Courant Tubantia blikt hij terug op het moment dat hij pijn kreeg en wat er daarna allemaal gebeurde.

"Ik voelde het zelf", laat hij weten aan Fardau Wagenaar. "Dat was op de vrijdag voor mijn eerste wedstrijd voor FC Twente, tegen FC Utrecht. Heel even schoot er door mijn hoofd dat het kanker was. Maar daarna dacht ik meteen: nee, hoezo?"

Thesker besloot wel om zijn ouders in te lichten. "Ik zat die vrijdag televisie te kijken met mijn ouders en vertelde wat ik had gevoeld. Mijn vader zei dat hij het ook weleens had gehad. Mijn moeder reageerde meteen, zij werkt op de operatiekamer van het ziekenhuis. Ze nam het initiatief, de volgende dag zat ik bij de uroloog."

In het ziekenhuis kreeg de 24-jarige verdediger helaas geen goed nieuws te horen. "De arts wilde wel iets anders zeggen, maar ze kon het niet, vertelde ze. 'Dit hoort hier niet'. Nog dezelfde dag wist ik dat het kwaadaardig was. Ik besefte niet meteen dat mijn leven in gevaar zou kunnen zijn. Ik vroeg wanneer ik weer kon voetballen", vervolgt hij.

"Ze vroeg waar ik het over had. 'Dit gaat over je gezondheid, over je leven'. Het was wel de best behandelbare kanker, zei ze. Gelukkig, maar ik moest nog een week wachten voor ik zekerheid had."

Het slechte nieuws hakte er wel in bij Thesker. "Die dag zou ik voor het eerst sinds mijn terugkeer met FC Twente meetrainen. Ik wilde niet, was naar de kloten. Had even geen zin in voetbal. Ik ben na een gesprek toch gaan trainen, maar twijfelde nog steeds of ik tegen Utrecht wilde spelen."

[google]"'s Avonds was mijn familie er, we spraken er samen over. De wedstrijd zou me kracht kunnen geven, zeiden ze. Dat bleek ook zo te zijn. Voor de wedstrijd heb ik de spelers op de hoogte gesteld. 'Dit wordt mijn eerste en voorlopig laatste wedstrijd, ik heb de diagnose kanker gekregen'. Kanker is een naar woord, iedereen denkt dan aan de dood, dat er geen kans meer is. Dat is niet zo, maar het is wel kanker."

Toen hij het vertelde aan zijn teamgenoten werd hij direct gesteund door ze. "Mijn ploeggenoten omhelsden me, dat gaf me een goed gevoel. Tijdens de wedstrijd waren ze er ook mee bezig. Bruno Uvini wees naar me na zijn vroege goal, een heel mooi moment. Alles ging goed die middag", besluit hij.

[ligatus]