Kampioenschap 2-5-2010 | De hoogtepunten van Theo Janssen: "Vergeet ik nooit meer"
Exact veertien jaar geleden werd FC Twente voor het eerst in de clubgeschiedenis kampioen van Nederland. Eén van de dragende spelers dat seizoen was Theo Janssen. De middenvelder werd nooit topfit, rookte zijn sigaretje, maar in het veld was hier niets van terug te zien. Janssen had een speciale band met trainer Steve McClaren die precies wist hoe met de middenvelder om te gaan.
"McClaren was echt een manager, de veldtraining liet hij aan anderen over, maar hij was degene die een praatje had met spelers. Hij had echt oog voor mensen en dat vond ik heel belangrijk. We waren redelijk close, hij liet me mezelf zijn. Natuurlijk wees hij me er wel op als ik iets verkeerd deed, maar hij liet me wel mezelf zijn. Als ik bijvoorbeeld een paar meter eerder stopte bij sprintjes trekken, had hij daar niet zoveel moeite mee. Dan kneep hij wel eens een oogje dicht. Hij wist gewoon erg goed hoe wij als spelers in elkaar zaten en hij wist het maximale uit ons allemaal te halen."
Voor Janssen werd al snel in het seizoen duidelijk dat FC Twente wel eens mee kon strijden om de titel. "Dat was al vrij snel moet ik eerlijk zeggen", vervolgt hij in gesprek met Bert van Losser van RTV Oost. "Volgens mij duurde het heel lang voordat wij de eerste keer verloren dat seizoen, dus we hadden allemaal wel het gevoel dat er veel in zat. We hebben een goed elftal, het zit goed in balans. We hadden gewoon echt een goede groep jongens, zowel op het veld als naast het veld. Ik denk dat dat heel belangrijk was."
En toen was het moment daar. Blom floot iets na 16:15 uur de wedstrijd tegen NAC af en FC Twente had de schaal binnen. "Ja, onwerkelijk", blikt Janssen terug in gesprek met Peter Wekking van Voetbal International. "Voor vrijwel iedere speler was het het eerste kampioenschap. Je weet niet goed wat je moet doen en gaat raar springen, als het zover is. Vrij snel daarna ging ik vrij snel omlaag de catacomben in."
"Ik wilde een momentje voor mezelf, ik rookte toen nog, ging een paar mensen bellen die me dierbaar zijn. Daarna ging ik terug om van een afstand het feest te observeren. Ik kan erg genieten van het kijken naar andere mensen. Ik wilde zien hoe Toon Renes, de elftalleider, het beleefde. En Jakob Malki, de materiaalman. Ik zag een ongelooflijke blijdschap."
En het hoogtepunt van de dag? "De rit in de open bus op de snelweg, natuurlijk. Er was geen doorkomen aan, zoveel mensen stonden er op de weg. Dat was niet te doen, maar dat zegt ook wel iets over de grootheid van Twente en de trots die er heerste op dat moment. Dat had niet alleen te maken met het behalen van de titel. Er was het gevoel dat ze uit de schaduw stapten van Amsterdam en dat soort dingen. Dat ze er ook toe deden. Van jong tot oud, iedereen was er en dat was echt geniaal. Dat vergeet ik nooit meer", besluit Janssen.
Opinie: Wat is jouw mooiste herinnering aan het kampioenschap in 2010? Vertel het in de comments.
Plaats reactie
5 reacties
EricMolenkamp2 +479
ik, wij, waren een van de mensen in ons stadion bij de schermen en toen als een gek binnendoor, achterlangs naar huis en party tot de bus op de singel kwam en daar waren we getuigen van enorme feest en gedrang om maar een glimp te zien van ons winnende team...jee krijg er nog rillingen van
Kim.V +62
Waren die dag in de efteling(balen) radio aan het oor
En een grote twente vlag mee
Veel.mensen waren voor twente maar er liepen ook een paar Amsterdammers wat uitliep op een vecht partij ( ook gewonnen)
Na afloop een groot feest gebouwd iedereen gunde het fc twente
En op de terug weg de bus op gewacht bij holten
Wat een feest (gelukkig geen alcohol controle gehad)
Thuis de wedstrijd terug gekeken want had er natuurlijk niets van gezien lekker met een biertje in de hand
Het bleef lang onrustig maar ozo gezellig
Lubje +25035
Toen de scheidsrechter die middag voor de laatste keer floot! Alle spanning viel van je af en je had het gevoel alsof je zelf een marathon gelopen had!
Hallie +7671
Het tweede doelpunt van Stoch was een enorme opluchting. Daarmee hadden we een veilige marge. En verder natuurlijk alles vanaf het laatste fluitsignaal
FCT1965 +8846
Alles! De reis heen en terug, de vissenkom in Breda, de avond in de stad, de huldiging de dag erop bij het stadion, nobody said it was easy galmend door de speakers, tranen van vreugde en de fiets kwijt...
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties