Gestopte Brama heeft sinds zondag een 'klein stemmetje' in zijn hoofd

Wout Brama speelde afgelopen zondag zijn laatste officiële wedstrijd. De clubicoon maakte op 23 mei kenbaar dat hij er niet nog een seizoen aan vastplakt en definitief ging stoppen. Echter liet hij in zijn afscheidsinterview weten dat hij nog altijd niet helemaal zeker was of stoppen de juiste beslissing was. Maar hoe zit het nu, vier dagen na zijn laatste wedstrijd? Weet hij het nu écht zeker?

"Ja, ik ga echt stoppen. Honderd procent. Alleen zit er een klein stemmetje in mijn hoofd die zich afvraagt waarom ik het mooiste beroep ter wereld vaarwel zeg. Ik heb een paar oud-spelers gesproken en dat stemmetje blijft nog wel even. Kenneth Perez heb ik gesproken. Hij zei het ook. Maar als je er sec naar kijkt, is het een goede keuze. Daar ben ik wel van overtuigd", aldus Brama in gesprek met Voetbalzone.

Brama had zich geen mooier afscheid kunnen wensen, want Jans koos hem als vervanger van de geschorste Sadílek. In de 78e minuut was het klaar en werd hij voor de laatste keer gewisseld. Hierbij wist hij de opkomende tranen niet te bedwingen. Wat maakte het zo emotioneel? “Het is voorbij. Ik ga dit nooit meer meemaken. Dit is het mooiste wat er is. Voetballen in een volle Grolsch Veste, de club waar ik van hou en waar ik heel graag voor uitkom. Voetbal is ook nog eens mijn passie. Dat is voorbij en dat is heel pijnlijk. Het waren tranen van verdriet en van dankbaarheid. Op dat moment wel vooral een bevestiging dat het klaar is.”

Voor Brama kwamen de emoties niet als een verrassing. "Ik voelde het al in de ochtend. Er gierden heel veel emoties door mijn lijf. Weemoed van de laatste keer. Nog één keer de tas inpakken en naar het stadion rijden. Dat soort melancholische dingen. Tegelijk had ik wedstrijdspanning, want ik wist dat ik ging starten. Het was mijn eerste basisplaats van het seizoen."

"Daar kwam bij dat het warmer was dan dertig graden. Dat alles bij elkaar weet je dat het heel zwaar gaat worden. Als je dan in minuut 77 naar de kant gaat, ben je helemaal leeg. Ik was op. Ik was al tien minuten op. Dan komen de emoties iets eerder naar boven. Maar dat is niet erg, het hoort erbij. Ik vind afscheid nemen van het profvoetbal echt niet leuk, maar als het moet dan maar op deze manier. Dit is lang niet iedereen gegund.”