Geliefde Barcelona-praktijken keren terug bij FC Twente: "Zo mooi wordt het nooit meer"

Trainer Joseph Oosting heeft er even over gedaan, maar vond afgelopen maand zijn ideale middenveld bij afwezigheid van Michal Sadílek. De keuze viel uiteindelijk op een trio met Youri Regeer, Michel Vlap en Sem Steijn. Het is een aanvallend middenveld met twee behendige spelers en een doelpuntenmaker, die doet denken aan het middenveld waarmee trainer Fred Rutten furore maakte bij FC Twente.

Rutten koos voor een middenveld met Karim El Ahmadi, Orlando Engelaar en Otman Bakkal. De 61-jarige oud-trainer ziet Joseph Oosting zeventien jaar later voor een soortgelijk middenveld kiezen bij FC Twente. "Ik hou van dit soort elftallen", vertelt Rutten in gesprek met TC Tubantia. "In grote wedstrijden kun je altijd ergens een aanpassing doen, maar in de eredivisie kan dit prima."

Oosting begon het seizoen nog met Mathias Kjolo, Carel Eiting en Sem Steijn. Dat het leggen van de puzzel complex is, weet Rutten maar al te goed. "De ploeg waarmee je het seizoen begint, is bijna nooit het elftal waarmee je de competitie eindigt. Doordeweeks, op de training, ga je puzzelen, spelers analyseren en kijken wie er bij elkaar past. Onze uitgangspositie was dat we altijd de bal wilden hebben. Ik bedacht trainingsvormen, waardoor die drie spelers (en later Ismaïl Aissati) bij elkaar werden gezet. En dan trainden we heel dynamisch op doorbewegen, het wisselen van positie en het weglopen van de bal", aldus Rutten.

De technisch begaafde El Ahmadi werd in die tijd nog weleens verguisd omdat hij de bal nooit zou afpassen. "Maar ik hield ervan", zegt Rutten. "Hij kon vanuit zijn dribbel een manmeersituatie creëren. Vergis je niet: Karim kon wel degelijk een bal afpakken. Hij had beide in zich. 'Hij scoort nooit', hoorde je dan. Maar hij stond met zijn manier van spelen aan het begin van het rendement. Engelaar was net als Bakkal een nummer 10. Omdat we ze allebei in het elftal wilden hebben, bekeken we hoe we ze samen konden laten spelen."

Karim El Ahmadi vond het fantastisch om op zo'n middenveld te spelen. "We voelden ons net Barcelona", zegt de geboren Enschedeër. "Een jaar nadat we weg waren bij Twente, kwam ik Engelaar tegen en hij zei: 'Zo mooi als bij Twente wordt het nooit meer'. Achteraf was dat seizoen qua voetbal inderdaad het mooiste dat ik ooit heb gespeeld. We hadden 60 of 70 procent balbezit en tikten iedereen weg. Het leek wel alsof we altijd een vrije man hadden."

"De nummer 6 van de tegenstander had de opdracht om onze nummer 10 te dekken, maar wij speelden met drie nummer 10's. We wisselden constant van positie, wat niet te verdedigen was. Ik kaatste en rende meteen weer weg, zo ging dat maar door. Ik zie dat ook bij het huidige Twente. Dan is Regeer voor het doel van de tegenstander en staat Vlap vlak voor de verdediging", besluit El Ahmadi.